ببین بابا کنار قاب عکست

ببین بابا کنار قاب عکست ، 
دوباره رنگ دریا را گرفتم 

دوباره لا به لای خاطراتم ، 
سراغ بوی بابا را گرفتم 

سراغ خنده های مهربانی ، 
که بر روی لبت پروانه میشد 

میان سیل نامردی برایم ، 
فقط آغوش تو مردانه میشد 

غبارخستگیها ر اکه هرشب ، 
دم در، از نگاهت می تکاندی 

همیشه فکرمیکردم که دردل ، 
تمام بار دنیا را نشاندی 

دوباره دیر میکردی و شبها ، 
کنار تخت خوابم می نشستی 

منوتصویریک خواب دروغی ، 
تو با بوسه غمم را می شکستی 

ترا می دیدم از لای دو چشمم ، 
که روی صورتت جای ترک بود 

دوباره قصه تردید و باور ، 
دوباره سهم چشمانت نمک بود 

تو بودی و خیال آسوده بودم ، 
که تو فکر من و آینده بودی 

تومیگفتی سحرنزدیک اینجاست ، 
و بر این باورت پاینده بودی 

ببین بابا که حالا از سر ما ، 
هزار و یک وجب این آب رفته 

از آن وقتی که رفتی چشم تقویم ، 
به پای راه تو در خواب رفته 

ببین حالا شب و تنهایی و درد ، 
که چشمان مرا تسخیر کرده 

سحر جامانده پشت این هیاهو ، 
بگو بابا چرا تأخیر کرده ؟ 

شبی در کودکی خوابیدم وصبح ، 
تمام آرزو ها مرده بودند 

تمام سهم من از کودکی را ، 
به روی دست بندت برده بودند 

ترا بردند از این خانه وقتی ، 
که چشم مادرم رنگ شفق بود 

من و یک سنگرازجنس سکوتم ، 
تو جرمت ایستادن پای حق بود 

من و فردای من قربان خاکت ، 
که ما قربانی این خانه بودیم 

تو را بردند اما من که هستم ، 
که ما هم نسل یک افسانه بودیم 

تو را بردند از این خانه اما ، 
تمام شهر بویت را گرفته 

ببین بابا بهاران بی تو آمد ، 
که رنگ آبرویت را گرفته 

تورفتی تاکه بعد ازتودرین شهر ، 
تمام خانه ها آباد باشند 

تمام بچه ها در فکر بازی ، 
و بابا ها همه آزاد باشند

" هلیا صدیقی "

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××