تو چقدر تنهایی..

صبح امروز کسی گفت به من:

تو چقدر تنهایی ...

گفتمش در پاسخ :

تو چقدر حساسی ...

تن من گر تنهاست...

دل من با دلهاست...

دوستانی دارم

بهتر از برگ درخت

که دعایم گویند و دعاشان گویم...

یادشان دردل من ...

قلبشان منزل من…...

صافى آب مرا یادتو انداخت...رفیق...

تو دلت سبز...

لبت سرخ...

چراغت روشن...

چرخ روزیت همیشه چرخان...

نفست داغ...

تنت گرم...

دعایت با من...

"سهراب سپهری"

گاهی چه بی گناه..

گاهی چه بی گناه ، دلت پیر میشود
اینجا همان دمی است که زود دیر میشود

گاهی به رغم تشنگی عشق ، عاقبت
با حسرتی فقط ، عطشت سیر میشود

گاهی همان دو چشم که رامت نموده بود
بی رحم چون کمان کمانگیر میشود

گاهی همان گلی که به دل پروراندیش
خارش به سینه ات چه نفس گیر میشود

گاهی که آرزوست بغل سازیش به مهر
تنها سراب اوست که تصویر میشود

گاهی نیایشت که فقط بهر وصل بود
چون نیست قسمتت ، به دلت تیر میشود

گاهی صدای بارش باران که دلربا ست
با چتر تک سواره چه دلگیر میشود

گاهی که ضرب و جمع به راهی نمی رسد
من کم شوم ز یار ، چه تفسیر میشود

گاهی مسیر عشق ، ز پیکار عقل و دل
از تیزی و خطر ، چو شمشیر میشود

گاهی که منطقت ندهد پاسخت به دل
باید نشست و دید ، چه تقدیر میشود . . .

شاعر:

محمد علی نجفی زاده

با تشکر از دوست عزیز:
мдjiD ××آریایــــــــیها××

جدال عقل و دل...

جـدال عـقـل و دل هـمـواره در مـن مـاجــرا دارد
شـبـیـه سـرزمـیـنــی کـه دو تـا فـرمـانــروا دارد

شـبیـه سـرزمـیـنـی که یـکـی در آن بـه پـا خـیـزد
یـکـی در مـن شـبــیـــه تــو خـیـــال کـودتــا دارد

منِ دل مـرده و عـشـق تـو شایـد منطـقـی باشـد
گـل نـیـلـوفـــر اغـلــب در دل مــرداب جــا دارد

تو دلگرمی ولی همپـا و همدستی نخواهد داشت
کسـی که قصـد مانـدن با من بی دسـت و پـا دارد

خودم را صرف فعل خواستن کردم ولی عمری ست
تــوانــسـتــن بــرایــم مــعـنــی نــا آشــنـــا دارد

زیـاد است انـتـظـار مـعـجـزه از مـن کـه فـرتـوتـم
پیمبـر نیسـت هر پیـری که در دستش عـصـا دارد...


"جــواد مـنـفــرد"

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

سخت است..

سخت است که معتاد نگاهی شده باشی
دیوانه ی چشمــان سیاهی شده باشــی
اینکــه پســر رعیت ده باشی و آنوقت-
دلداده ی تک دختر شاهـی شده باشـی
در پیچ و خم عشق به سختی به در آیی -
از چاله،، ولی راهی چاهی شده باشی
از دور تو را محکم و چون کوه ببینند
در خویش شبیه پر کاهی شده باشی
مانند دلیری که به دستش سپری نیست
بازیچه ی دستان سپاهی شده باشی
یـک عُمر بجنگی و در آخــر نتوانـی -
تا نااامزد آن که بخاهی شده باشی
سخت است که ماه تو سراغ تو نیایـد
آنگاه که در حوضچه ماهی شده باشی

شاعر:

کنعان محمدی

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

قول دادم به خودم...

قول دادم به خودم غصه تراشی نکنم 
فکر این را که تو باشی و نباشی نکنم 

فکر این را که تو هر روز بیایی سر ظهر 
روی گلدان دلم آب بپاشی نکنم! 

حوض این خاطره را گرچه پر از گِل شده است 
قول دادم به خودم بعد تو کاشی نکنم! 

من پر از زخم جگرسوزم و باید بروم 
که تو را اینهمه درگیر حواشی نکنم 

? 

امشب افسوس نشد بر سر قولم باشم 
نشد از فاصله ها غصه تراشی نکنم 

گر تفنگی برسانند به من، نامردم 
تا سحر مغز خودم را متلاشی نکنم! 


شاعر:

"زهرا شعبانی"

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

آنقدر حظ می کنم...

آنقدر حظ می کنم «بانو» صدایم می کنی 

یا که خاتون تمام قصه هایم می کنی 



دست در گیسوی من با شیطنت های لبت 

قند را، هم صحبتِ فنجان چایم می کنی 



هر زمستان وقتی از سرما تنم یخ می زند 

با تن مردانۀ خود آشنایم می کنی 



تو همان غارتگر معروف آتش پاره ای 

بر دلم آتش زدی، حالا رهایم می کنی؟ 



من دلم طاقت ندارد، قصه را پایان بده 

بی وفا! امشب چه با این بوسه هایم می کنی؟

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

در توبه مرا گفت که برگیر شرابی

در توبه مرا گفت که برگیر شرابی

ساقی تو که خود بیشتر از خلق خرابی!



این ماهی دلمرده در این برکۀ دلگیر

جز دوری آن ماه ندیده ست عذابی



من عارف دلتنگم یا زاهد دلسنگ؟

هر روز نقابی زده ام روی نقابی



یک عمر ملائک همه گشتند و ندیدند

در نامۀ اعمال من مست ثوابی



ساقی! همه بخشودۀ یک گوشۀ چشمیم

آنجا که تو باشی چه حسابی؟ چه کتابی؟

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

آشفته خیالی تا کی؟!

چون ســــــر زلف تــــو آشفته خیالی تا کی ؟!
من و عشـــق تو و ســـــودای محالی تا کی ؟!

نه کناری ! نه کلامی ! نه گرفتم ز تو کامـــی
سهـــم من از تو فقط خنـــده ی خالی تا کی ؟!

کوچه ی وصل تو را شسته دو چشم تـــر من
بـــزنم پرسـه در این کوی و حوالـــی تا کی ؟!

شــــده در کنــــج دلم سبــــــــــز، نهال غـــم تو
بـــــــــزنم تکیـــــــه بر این تازه نهالی تا کی ؟!

شده ام هــــر شب و روز دست به گریبان غمت
بِیـــن من با غـــم تو جنـــگ و جدالی تا کی ؟!

روزه ی هجـــر تو را طاقـت افطـــاری نیست
جست جـــــوی رخ آن ماه هــــــــلالی تا کی ؟!

خـــون دل در عــوض باده ی لعلـــــــــت نوشم
تر کنــــــم من لب از این رزق حَــلالی تا کی؟!

زیر پا می نهــی ام تا که به کامـــت برســــــی
این چنیــــــن سهـــــل کنی سیــــر تعالی تا کی؟!

بس کنم من دگر این خواهش بی حاصل خویش
پر کنـــم دفتــــر از این قیــــــل و مقالی تا کی ؟!

شاعر: سیدخلیل جبارفلاحی

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

داغ داریم نه داغـی که بر آن اخم کنیم

"پیشنهاد میکنم حتما بخونیدش..خیلی زیباست.."

داغ داریم نه داغـی که بر آن اخم کنیم

مرگمان باد اگر شکوه ای از زخم کنیم

مرد آن است که از نسل سیاوش باشد

"عاشقی شیوهی رندان بلا کش باشد "

چند قرن است که زخمی متوالی دارند

از کویــر آمدهها بغض سفالـــــــی دارند

بنویسید گلــــو هــــای شما راه بهشت

بنویسید مرا شهر مرا خشت به خشت

بنویسید زنـی مُرد کــــه زنبیل نداشت

پسری زیر زمین بود و پدر بیل نداشت

بنویسید که با عطر وضو آوردند

نعش دلدار مرا لای پتــو آوردند

زلفها گرچه پر از خاک و لبش گرچه کبود

"دوش مــیآمد و رخساره بر افروخته بود

عشق تازه

بی تو شیرین شور فرهادش نبود

بیستون را ترس، فریادش نبود

می به جام لیلی و مجنون نبود

ختم شعری وصلت میمون نبود

آمدی ، چینش نمودی واژه را

خود نوشتی شعر عشق تازه را

گرمی آغوش تو درمان نمود

سردی دستان و اندام خمود

با نگاهت اطلسی جانی گرفت

زندگی آهنگ عرفانی گرفت

کوچه با عطر تنت مستانه شد

قلب من فارغ ز صد افسانه شد

خوش نشستی بر بلندای دلم

تا ابد در کوی تو شد منزلم

سر بنه بر شانه های خسته ام

تا ببینی از چه من دل بسته ام

شمع باش و بگردان بر سرت

این غلام دل سپرده بر درت

های و هوی من نمیگردد تمام

تا تو را دارم ،تمام لحظه هام


شاعر: "احسان حق شناس"

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××