صدای گمشده در غارهای مسدودم
فرود آمده از قله‌ای مه آلودم
کنار شمع نشستند و راز می‌گفتند
نگاه کردم و آتش برآمد از دودم
گرفتم آنکه گلستان شوند هیزم‌ها
چگونه سرد شود خاطرات نمرودم
به شوق یافتنت ای کلید دربدری
کدام کوچه بن‌بست را نپیمودم؟
تو نیستی که برایم انار دانه کنی
کجاست دانه تسبیح شاه مقصودم!
به روی خویش نیاور ولی بدان آنروز
کسی که پنجره‌ات را شکست من بودم
قطار صبح ازل رفت بی خداحافظ
در آستین غزل ماند دست بدرودم
شاعر: احسان افشاری
****
****
به آسمان زدم و آفتاب آوردم
برای هر دوی مان التهاب آوردم
هزار تیزیِ یخ بر تنم کشید اسفند
ولی به شوق بهار تو تاب آوردم
برای کوزه گی ات چشمه چشمه آب زلال
برای خمره گی ات هم شراب آوردم
منی که بوسه به بوسه حساب دستم بود
یک امشب از لب خود بی حساب آوردم
ببین چگونه برایت از آتش بغلم
به عاشقانه ترین شکل عذاب آوردم
فدای خستگی ات چشم روی هم بگذار
به قدِّ صد شب رنجور خواب آوردم
شاعر: حمزه کریم تباح‌فر
****
با تشکر از دوست عزیز:
بوی لعنت شده ات روی تنم جا مانده
یا نه بر بوی تنت این بدنم جا مانده
عطر تو، چنگ من و عادت پرخاشگری
این سه چیز از تو و فارغ شدنم جا مانده
گرگ خونین دهنی بر سر انگشت خودم
یوسفی در قفس پیرهنم جا مانده
غربتی داده به من محنت دوری که مپرس
کنج آغوش تو گویی وطنم جا مانده
هی نگو بعد تو آن آدم سابق بشوم
مزه ی سیب لبت در دهنم جا مانده
ما شدن حادثه ای نیست که از یاد رود
تو ندیدی که چه چیزی ز منم جا مانده
دود و خاکستر در باد و دم گرم شما
یادگاری که از آتش زدنم جا مانده !
شاعر:
👤عرفان پاکزاد
****
با تشکر از دوست عزیز:
