بغلم کن همه جا! شهر حسودی بکند

پلک بر هم بزن این چشم اذان پخش کند
اشهَدُ انّ ” تو” در کل جهان پخش کند

خنده بر لب بنشان حالت لبخند تو را
بدهم “حاج حسین و پسران” پخش کند

بغلم کن همه جا ! شهر حسودی بکند
چشم تو بین زنان تیر و کمان پخش کند

باد با موی تو هر لحظه تبانی کرده
راز دیوانگی ام را به جهان پخش کند

بشود فاشِ همه راز اشارات نظر!
قصه عشق مرا نامه رسان پخش کند

شعر من خوبترین شعر جهان است اگر
آنچه از روی تو دیده ست زبان پخش کند

وصف زیبایی تو در همه ی ابیاتم
آبِ دریاشده تا قطره چکان پخش کند

درد یعنی تو نباشی بغلم ناز کنی
رادیو لحظه ای آواز بنان پخش کند

شاعر: علی صفری

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

سگ لرزه

نیستی! آغوش من احساس سرما می کند
پنجره سگ لرزه هایم را تماشا می کند

صبح تا شب در اتاق کوچکی زندانی ام
مادرم با من سر این عشق دعوا می کند

زخم بر خود می زنم ، تا درد از حد بگذرد
بعد تو تنها مرا اندوه ارضا می کند

می گذارم سر به روی شانه ی تنهایی ام
غم بساط اشک هایم را مهیّا می کند

بالشی که شاهد هق هق زدن های من است
توی گوشم با همان لحن تو نجوا می کند

حال دنیایم وخیم ست و نگاهم عشق را
از سکوت کهنه ی عکست تمنا می کند

بی تو بر تصویر تلخ زندگی زل می زنم
مرده ای در آینه گاهی تقلا می کند ...

شاعر: صنم نافع

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

من گرفتار شبم در پی ماه آمده ام

من گرفتار شبم در پی ماه آمده ام
سیب را دست تو دیدم به گناه آمده ام?

سیب دندان زده از دست تو افتاد زمین
باغبانم که فقط محض نگاه آمده ام

چال اگر در دل آن صورت کنعانی هست
بی برادر همه شب در پی چاه آمده ام?

شب و گیسوی تو تا باز به هم پیوستند
من به شبگردی این شهر سیاه آمده ام?

این همه تند مرو شعر مرا خسته مکن
من که در هر غزلم سوی تو راه آمدهام
 

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

خانه ی قلبم خراب از یکه تازی های توست

خانه ی قلبم خراب از یکّه تازی های توست
عشق بازی کن، که وقت عشق بازی های توست

چشم خون، حال پریشان، قلب غمگین، جان مست
کودکم! دستم پر از اسباب بازی های توست …

تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست

قصّه ی شیرین نیفتاده است هرگز اتفاق
هر چه هست ای عشق از افسانه سازی های توست!

میهمان خسته ای داری در آغوشش بگیر
امشب ای آتش، شب مهمان نوازی های توست …

شاعر: فاضل نظری

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

چای

چای از دست تو همواره چشیدن دارد

خاطراتت چه قشنگند شنیدن دارد
.
میهمان تو و چشم تو شدن شیرین است

منت صاحب این خانه کشیدن دارد
.
سفره ی شام بچینی و کنارم باشی

بوسه از لب سر آن سفره، نه چیدن دارد؟
.
در اتاقی که پر است از نفس گرم شما

غزلم بی سر و پا میل پریدن دارد
.
تشنه ام چای نداری بدهی لیوانی

لرزش سینی و چشمان تو دیدن دارد

شاعر: احمد علیزاده

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

بلا

چه بلایی به سرم آمده است؟
از سرم، بوی عدَم می آید
نیستی، نیستی ام نزدیک است
از خودم، از تو بدم می آید
.

آخ... انگار همین دیروز است
خاطرِ خواستنم، خواستنت
لحظه ی داشتنت در آغوش
بوسه ی عاشقی و... عطرِ تنت
.

تا ابد ماندن تو واجب بود
رفتی و بر تو حرامَم کردی
وای بر من، که تمامَم بودی
وای بر تو... که تمامم کردی
.

در صفِ دیدن تو، تا بودی
سر ایمان خودم، تا بودم
به تو و معجزه ی چشمانت
من مسلمان تر از اینها بودم
.

کاش میشد کمی عاقل باشم
دست از کودکی ام بردارم
خبر داغِ محافل شده ای
سوژه ی مردم لاکردارم
.

آنکه دیروز نظر داشت به تو
خبرش هست که دلخور شده است
همه از بوسه یمان می دانند
شهر از خاله زنک پر شده است
.

"این فلانی شده با او بوده"
"آن فلانی شده هم ناکار است"
چشم ها، مُرده ی این اغراق اند
گوش ها تشنه ی این اخبار است
.

جانِ من را به لبم آوردی
خرج کن کمتر از اینها از لب
حال، «او» من شده و «من» بعدی
دور باطل زده ای لامذهب!
.

چه بلایی به سرم آوردی
چه بلایی به سرم آوردم
چه بلایی به سرم آوردند
دوست دارم به خودم برگردم...

شاعر: آریا صلاحی

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

شبی آزرده از خانه

"شبی آزرده ازخانه،،،
      "نهادم پابه میخانه،،،

     "پریشان حال ودیوانه،،،
         "سپردم دل به پیمانه،،،

           "به دستم جام شاهانه،،،
                 "کنارم شمع وپروانه،،،

وباآن ساقی که دربندهمان خانه،،،
             "دوچشمم رامی بستم،،،

            "قدح افتاده ازدستم،،،
           "در میخانه رابستم،،،

  "نبیند هیچ کسی مستم،،،
    "درآن تاریک میخانه،،،

   "گرفتم تیغ دردستم،،،
 "گمان کردم رهاهستم،،،

       "ز آدمهاجدا هستم،،،
      "غم پیمانه بشکستم،،،

     "و ازدست خدا رستم،،،
       "در آن حالت ندا آمد،،،

         "که ای بنده ی مستم،،،
        "رهاکن جام وساقی را،،،

       "که اینجا من خداهستم،،،

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

در خودم گم شده ام

در خودم گم شده ام، دست و دلم نیست به کار
تو نباشی، من و دست و دل و کارم به چه کار؟

مثل من، لک زده لب های تو را فنجانم
دست برداشته انگیزه و شور از جانم

همه دلواپس حالم شده و... بی خواب اند
در خودم گم شده ام، در تو مرا می یابند

تو همانی که همه عمر مرا «غم» بودی
هر زمان خواستمَت، از بغلم کم بودی

نیستی، حالِ خوشم نیست، دلم غمگین است
صد و یک سال دگر هم بروَد، باز اینست

گُل نیلوفر دنیای منِ مُردابی،
دور از این برکه ی دیوانه کجا می خوابی؟

تا نشستم کمی از حال خودم بنویسم
دیدم از اشک و عرق، تا سر و پا را خیسم

کاغذِ خسته به من بودنِ روحم شک کرد
جای هر «من» که زبان گفت، قلم «تو» حک کرد

در خودم گم شده ام،
دست و دلم نیست به کار...

 شاعر:

‏آریا_صلاحی

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

وقتی شبیه گریه شدی آسمان شکست

وقتی شبیه گریه شدی آسمان شکست
پشت همیشه قرص خدا ناگهان شکست

ساعت میان عقربه هایش مردد است
صبح َست یا که عصر و َ یا شب ؟ ... زمان شکست

امشب کرج حوالی ِ میدان هفت ِ تیر
مردی میان خاطره هاش از میان شکست

" دیوانه ی محبت جانانه ام هنوز "
این را شنید وُ مَرد دلش با " بنان " شکست

حتی دعا و نذر تو را ماندنی نکرد
شوق ِ سه شنبه های شب ِ جمکران شکست

گلدسته های مسجد شهرت خمیده اند
در انحنای بغض ِ موذن اذان شکست


دستم به ارتفاع غمت کاش میرسید
در نیمه های راه ولی نردبان شکست

دارم درون شعر ِ خودم گریه می کنم
قلبم گرفت، سوخت جگر ، استخوان شکست

فردا تمام شهر مرا جار میزنند
او مرد ِ روز سخت نبود و ُ جوان شکست

شاعر:

مهدی_یوسفی_نژاد

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

پلک بر هم بزن

پلک بر هم بزن، این چشم اذان پخش کند

اشهَدُ انّ ' تو' در کل جهان پخش کند

 

خنده بر لب بنشان، حالت لبخند تو را 

بدهم 'حاج حسین و پسران' پخش کند

 

بغلم کن همه جا ! شهر حسودی بکند

چشم تو بین زنان تیر و کمان پخش کند

 

باد با موی تو هر لحظه تبانی کرده 

راز دیوانگی ام را به جهان پخش کند

 

بشود فاشِ همه راز اشارات نظر!

قصه ی عشق مرا نامه رسان پخش کند

 

شعر من خوبترین شعر جهان است اگر

آنچه از روی تو دیده ست، زبان پخش کند

 

وصف زیبایی تو در همه ی ابیاتم

آبِ دریاشده تا قطره چکان پخش کند

...

درد یعنی تو نباشی بغلم ناز کنی 

رادیو لحظه ای آواز بنان پخش کند

شاعر: علی صفری 

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××