در اولین قرارمان در کافه نادری

در اولین قرارمان در کافه نادری
یک اتفاق تلخِ تلخِ سرد افتاد
من بودم و یک صندلیِ خالی از او
در شرق کافه مردی از سردرد افتاد

هی منتظر هی استرس هی قهوه‌ی تلخ
هی دم به دم سیگار بهمن دود می‌کرد
با اینکه می‌دانست « او » رفته‌ست اما
فرضیه‌ی « او نیست » را مردود می‌کرد

...

شاعر: مصطفی_خدایگان

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××