بوی لعنت شده ات روی تنم جا مانده..

بوی لعنت شده ات روی تنم جا مانده

یا نه بر بوی تنت این بدنم جا مانده

عطر تو، چنگ من و عادت پرخاشگری

این سه چیز از تو و فارغ شدنم جا مانده

گرگ خونین دهنی بر سر انگشت خودم

یوسفی در قفس پیرهنم جا مانده

غربتی داده به من محنت دوری که مپرس

کنج آغوش تو گویی وطنم جا مانده

هی نگو بعد تو آن آدم سابق بشوم

مزه ی سیب لبت در دهنم جا مانده

ما شدن حادثه ای نیست که از یاد رود

تو ندیدی که چه چیزی ز منم جا مانده

دود و خاکستر در باد و دم گرم شما

یادگاری که از آتش زدنم جا مانده !

شاعر:

👤عرفان پاکزاد

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

نگاه گمشده..

من به دنبال نگاهی بودم و پیدا نشد

خواستم زیبا شود این زندگی٬زیبا نشد

رود جاری بودم و مرداب راهم را گرفت

عاشق آغوش دریا بودم و دریا نشد

روزها را در پی فردای خوش کردم تباه

آه اما تا به امروزم چنین فردا نشد

کیمیای عاشقی گفتم کند دردم علاج

آن که من بهرش چنین مجنون شدم لیلا نشد

شد دلم از عاشقی سیر و خودم از زندگی

بسته ام باری که بگریزم ز خود اما نشد

تا به زانو در گل و در سر هوای رفتن است

تا رهایی یابم از هر آنچه در اینجا نشد

هرچه گشتم تا کنم پر جای خالیِ تو را

واژه ها را زیر و رو کردم ولی پیدا نشد❤️🌹

شاعر: مجتبی آتشفشان

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

سکوت..

دلم شکست و نیامد صدایی از دیوار 

هزار مسئله شد در ضمیر دل بیدار 

شکار چی جوانی که صید جان میکرد 

کنون به قصد تبارم خیزده در پندار 

به عشق گفت بگو دل بتر بود یا جان 

ز جان بریدم و گفتم که دل بود بسیار 

ولی زبان دل ما زبان دشواریست 

زبان جان زبان است و مرهمی بیمار 

چه حاصل ار دل ما را به هیچ میگیری 

که هیچ و هیچ زمان دارد حاصلی بسیار 

من وتو روز جدایی چو ابر میگرییم 

بر اسمان و زمین در کشاکش دیدار 

نگو که جبر زمان باعث جدایی هاست 

که من به جبر زمان تیشه میزنم ای یار 

هزار بار گسستی و بیشتر نشدی 

بیا که بیشترینم در این دم از ایثار 

من ونهایت اشراق و عشق بیدارت 

تو وتلاوت این شعر و دیده یی غمبار 

من از سکوت تو فریاد میکشم در شعر 

من از حضور تو پر بار میشوم در کار 

حجاب عشق اگر پاره شد غم مانیست 

چه جای حجب و حیا چون گذشتم از این بار 

میان خار مغیلان نرفتم از تزویر 

به عشق زحم زبانت نشسته ام بر خار 

بخوان که خواند تو شعله میشکد در عشق 

بمان که ماندن تو جان دانه است و بهار

 

هامبورک نوامبر 1986 ((فریدون فرخزاد))

شاعر: فریدون فرخزاد

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی ..

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی

به غم انگیزترین صفحه ی دفتر برسی

.

به سرت هی بزند تا بروی رو به عقب

که به یک حادثه یا یک غم بهتر برسی

.

از غزل کام بگیری و بسوزی هر شب

سر این رابطه اینبار به باور برسی

.

عشق یعنی که بخواهی و بمیری، ای وای!

آنقَدَر دیر ، دم رفتن او سر برسی

.

باخدا عهد ببندی و بگوید باشد

دست آخر که به یک شانه ی دیگر برسی

.

آرزوهای محال دل بی تو یعنی

لحظه ای چشم ببندم ، تو هم از در برسی

.

شاعر: #پویا_جمشیدی

تو ماندگارترین شاعر زمان منی..

 تـو ماندگار ترین شاعـرِ زمانِ مـنے

نہ اینکہ شـعر بگویے کہ شعرِ جانِ منے 

از آفتـابِ نگاهَـت غـُرور مےریـزد 

دلیلِ سـَر بہ هـَوایےِ بے امانِ منے

مـرا کہ مـَردمِ شهرم شبیہ دیـوارند

تویے کہ پنجره ے رو بہ بیکرانِ منے 

شب گذشتہ  مــیانِ ستارگان گفتم 

کہ مـاه فَخـر ندارد. تـو آسمانِ منے

بہ فرض ایل و تبارم مـَرا رهـا کردند 

چہ غم کہ یک نفرِ کُلِّ خاندانِ منے

تو از قبیلہ ے باران، من از تبارِ کویر 

چقدر خوب زلالے کہ میهمانِ منے

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

عمری به مرگ خاطره ها گریه کرده ایم..

عمری به مرگ خاطره ‌ها گریه کرده ایم

هر دو کنار پنجره ‌ها گریه کرده ایم

در امتداد سایه ی شب، پشت بیکسی 

در لابلای کرکره‌ها گریه کرده ایم

هی در حوالی غمِ خود چرخ خورده ایم

هی در محیط دایره ‌ها گریه کرده ایم

حیف از امیدو عاطفه،حیف از گذشته ها

تا صبح در مذاکره ‌ها گریه کرده ایم

یک عمر پشت پنجره رنگ غروب داشت

از رنگ زرد منظره ‌ها گریه کرده ایم

از دستِ... بگذریم، همین سرنوشت، آه 

عمری به مرگ خاطره‌ ها گریه کرده ایم

****

پشت تقدیر نشستی که نگاهت نکنم؟..

پشت تقدیر نشستی که نگاهت نکنم؟

یا که بر بخت بد خویش،گواهت نکنم؟

بنشین آینه ام ! فرصت صحبت تنگ است

به تو سوگند که رنجیده ز آهت نکنم

هفت شهر غزلم بی تو در آشفتگی است

از چه رو بر سر هر قافیه،شاهت نکنم؟

چشمه نوری و نامردم اگر از پس شب

هر سحر پنجره را محو پگاهت نکنم

از همان روز که سرسبز نگاهم کردی

قول دادم که در این عشق،تباهت نکنم

ایستادم به سر پنجه که خوبت بینم...

پشت تقدیر نشستی که نگاهت نکنم

شاعر: زهره پریشانی

****

بی تو مهتاب شبی غصه به قلبم جا شد..

بی تو مهتاب شبی غصه به قلبم جا شد

دل ماتم زده ام بی تو تک و تنها شد

شوق دیدار تو از چشم ترم خواب ربود

دیدن رنگ خوشی بعد تو یک رویا شد

شب و صحرا و گل و سنگ که یادت مانده ؟

همه دل داده شدند و سر تو غوغا شد‌ 

پیش آن جوی که با هم لب آن بنشستیم

آنقدر اشک فشاندم که دگر دریا شد

تو به من سنگ زدی قلب مرا بشکستی

بعد تو غصه مرا همدم این شبها شد

خواستم بگذرم از کوچه ولی خاطره ها

در دلم تازه شد و مانع رفتن ها شد....

شاعر: عباس حیدری

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

دارم برای زندگی با مرگ می جنگم..

باران ببارد آسمان عطر تو را دارد 

بغضت گریبان می‌درَد تا صبح می‌بارد 

 .

لبخند دارم می‌زنم با اینکه دلتنگم 

دارم برای زندگی با مرگ می‌جنگم 

شاعر: پویا جمشیدی

****

آرامش یک رویا:)

مرا مست کردی شرابی مگر؟

مــرا مـست کردی شــرابی مـگر ؟

گــرفتی مـــرا  شـــعر نابی مگر ؟

گـرفتم ســراغ تـــو را از نســـیم

گـــل نــو رس مـن گلابی مــگر ؟

بــه ســوی تو مـــی آیم اما دریغ

مـرا مـــی فـریبی ســرابی مگـر ؟

رهــانـدی مــرا از غــم تشنگـــی

چــه ســـبزم به یاد تـــو آبی مگر ؟

ز برق نگاهـــت چـــنان برف کوه

دلـــم آب شـد آفـــتابی مـگـر ؟

به جـان مـــن خـــسته آرامشی

دل آسوده ام با تو خـــوابی مگر ؟

غـــم بــی تو بودن مــرا پیر کرد

مـــشو دور از مـــن شبابی مگر ؟

شاعر: حسین منزوی

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××