نکند فاش شود راز میان من و تو

نکند فاش شود راز میان من و تو
فاصله حکم دهد  باز میان من و تو

نکند کوچه بفهمد که دل تنگ همیم
راه  باطل بکشد باز میان من و تو
 
 نکند  وعده دیدار به تاخیر  افتد
 لج کند ساعت دیوار میان من و تو

نکند خانه ی آباد........ شود ویرانه
جغد شومی دهد اواز میان من و تو
 
نکند پاک شود خاطرم از خاطر  تو
مهر باطل بخورد عشق میان من وتو
 
نکند هردو فراموش کنیم وقت قرار
جاده هم چشم براه مانده میان من وتو

نازنین درد فراقت چه بگویم کم نیست
حسرتم مات نشسته ست میان من و تو
 
نکند سنگ صبور دل ز صبوری بکند
 بپرد کفتر مهر باز ز بام من و تو

شاعر: جواد الماسی

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

چه زیبا میشد این دنیا

چه زیبا میشد این دنیا
         اگر شاه و گدا کم بود
           اگر بر زخم هر قلبی
            همان اندازه مرهم بود
             چه زیبا میشد این دنیا
               اگر دستی بگیرد دست
                  اگر قدری محبت را..
                 به ناف زندگانی بست
                    چه زیبا میشد این دنیا
                     کمی هم با وفا باشیم
                     نباشد روزگاری که...
                     نمک بر زخم هم پاشیم
                   چه زیبا میشد این دنیا
                 نیاید اشک محرومی
               زمین و آسمان لرزد
             ز آه و درد مظلومی
           چه زیبا میشد این دنیا
          شود کینه ز دلها گم
        اگر بشکستن پیمان
     نگردد عادت مردم

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

عشق دیروزی

سلام ای عشق دیروزی،منم آن رفته از یادی

که روزی چشمهایم را،به دنیایی نمیدادی

سلام ای رفته از دستی،که میدانم نمی آیی

و میدانم برای من،امیدی رفته بر بادی

به خاطر داریَم آیا؟!به خاطر دارمت آری!

سلام ای باور پاکی،که از چشمم نیفتادی

قلم آبستنِ بغضی،که میپیچد به خود هرشب

و میزاید تو را با درد،شبیهِ حس ِ میلادی

اسیر عشق من بودی،زمانی...لحظه ای...روزی

رهایت کردم و گفتم:پرستویم تو آزادی!

نوشتی:بی تو میمیرم،خرابت میشوم عمری

کنون فردای دیروز است،ببین حالا چه آبادی!!

عروس اطلسی هایم ،اگر رفتی خیالی نیست

اگر دل عقده ها دارد،ندارد هیچ ایرادی

غزل نخ میشود هر شب،قلم سوزن که میچرخد

و میدوزد برای من،کت و شلوار دادمادی

و در آغوش میگیرم،تو را هر شب،نمیبینی؟!

که با هر واژه ی شعرم،عجینی،مثل همزادی!

سکوتم را نکن باور،خودت هم خوب میدانی

که در اشعار من چیزی،شبیهِ داد و فریادی

حقیقت زهر تلخی بود،که آگاهانه نوشیدم

از این هم تلخ تر باشی،همان شیرینِ فرهادی

شاعر: محمد رضا نظری

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

دوباره پر کن!

سپرده بود به آوارگی عنانش را
غریبه ای که نمیگفت داستانش را
 
کلافه بود، به سیگار آخرش پک زد
وبعد خم شد و پر کرد استکانش را
 
شراب کهنه ی جوشیده در رگش جوشید
و شعله ور شد و سوزاند استخوانش را
 
-زیاده می نخوری ! شهر پاسبان دارد
-که مرده شو ببرد شهر و پاسبانش را !
 
(نگاه صاحب میخانه بی تفاوت شد
اگرچه زیر نظر داشت میهمانش را ):
 
غریبه جای رد تازیانه اش میسوخت
غریبه حال بدی داشت، شانه اش میسوخت
 
به مرغ گمشده ی پرشکسته ای میماند
که پیش چشمانش آشیانه اش میسوخت
***
به رود خشک، به سرو خمیده ای میماند
به گنگ بی خبر خواب دیده ای میماند
 
غرور زخمی را سمت ماه تف میکرد
به گرگ بسته ی دندان کشیده ای می ماند
***
دوباره دستانش را دراز کرد، نشد
تمامی شب رازونیاز کرد، نشد
 
دوباره گمشده اش را از آسمان میخواست
گلایه کرد نشد، اعتراض کرد نشد!
***
غریبه خاطره ی روشنی به یاد نداشت
میان تقویمش صفحه های شاد نداشت
 
تمام عمر درین شهر زندگی میکرد
تمام عمر به این شهر اعتماد نداشت...
***
ستاره ای شد و از دست آسمان افتاد
پرنده ای شد و گم کرد آشیانش را
 
-دوباره پرکن!
(میخانه چی نگاهش کرد)
ندید اما لبخند ناگهانش را
 
بلند شد، وسط شعر چهارپایه گذاشت
و حلقه کرد به این بیت ریسمانش را...
***
صدای راوی در پیچ داستان گم شد
کلافه تر شد ... گم کرد قهرمانش را
 
-دوباره پر کن !
نوشید...تا سحر نوشید
و نیمه کاره رها کرد داستانش را....

 
شاعر: حامد ابراهیم پور

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

شب که می رسد از کناره ها

شب که می رسد از کناره ها

گریه می کنم با ستاره ها

وای اگر شبی ز آستین جان

بر نیاورم دست چاره ها

هم چو خامُشان ، بسته ام زبان

حرف من بخوان ، از اشاره ها

قصه ی مرا ، بشنوی تو هم

بشنوند اگر ، سنگ خاره ها

ما ز اصل و اسب ، اوفتاده ایم

ما پیاده ایم ، ای سواره ها !

ای لهیب غم ! آتشم مزن

خرمنم مسوز ، از شراره ها

دور بسته را ، فصل خسته را

دوره می کنم ، با دوباره ها

شاعر: حسین منزوی

*****

شعر خوبی بود واقعا

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

با خیالت

❣

چو در بستی به روی من به کوی صبر رو کردم
چـو درمانم نبخشیدی به درد خویش خـو کردم

چرا رو در تو آرم من ، که خود را گم کنم درتو

به خود باز آمدم نقش تو در خود جستجوکردم

خیـالـت سـاده دل تر بود و با ما از تو یکـروتـر

مــن ایـنـها هـردو با آیـیــنه دل روبـرو کــردم

فـشردم بـا هـمه مستی به دل سنـگ صبـوری را

ز حــال گــریـه پنـهان حـکایت بـا سبـو کـردم

فـرودآی ای عـزیـز دل کـه مـن از نقش غیر تـو

ســرای دیده با اشـک ندامت شسـتـشو کــردم

"صفـایـی بـود دیـشب بـا خیـالت خـلـوت مــا را

ولـــی مــن بـاز پنـهانی تـو را هـم آرزو کـردم"

مـلول از نــالـه بـلـبل مبـاش ای بــاغبـان رفـتـم

حـلالـم کـن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم

تـو بـا اغـیـار پیش چشم من می در سبـو کـردی

مـن از بیـم شمـاتت گـریه، پنـهان در گلو کردم

حـراج عشـق و تــاراج جـوانـی وحشـت پـیـری

در ایـن هنگام من کاری که کردم یاد او کردم

از ایــن پـس شهـریـارا ! مــا و از مـردم رمیدنـها

کـه مـن پیـونـد خـاطـر با غزالـی مشکمو کردم

شاعر: شهریار

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

نازنینم بودی و نازت مرا دلگیر کرد

نازنیم بودی و نازت مرا دلگیر کرد

کاش میشد درد دلهای مرا تصویر کرد

هرچه کردم تا بدانی دوستت دارم نشد

تلخی ناباوری هایت دلم را پیر کرد

گرچه مال من نباشی تا ابد میخواهمت

بی تو گفتم مرگ اما مرگ هم تٱخیر کرد

_______________________________

شاعر:؟؟؟

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

کاش میشد..

کاش میشد

به میهمانی یاس سفید دعوت شد
وحریری یاسی تن کرد..


چشم را باید بست
و همه ی دیروز را دست جویبار سپرد

که بریزد دریا

سبدی یاس خرید
روی سنگها نشست

من و دریا...یاس را ,شعر کنیم

شاعر: ش_دوست_قرین

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

قصه این است یکی بود و یکی هم ، که نبود

قصه این است یکی بود و یکی هم ، که نبود
طبق معمول نبودی  که  بخوانی  حالم

 «آمدن»مصدر خوبیست اگر صرف شود
فعل «رفتی» شده  آتش به همه افعالم

قصه ی « حسرت دیدار تو» شد جلد به جلد
ناشرش  ذوق  زده  آمده  استقبالم

دست تقدیر قلم چون که به دستش لرزید
همه  جا  لکه ی  جوهر  شده بر اقبالم

گر ز دست دگران سنگ خورم عیبی نیست
دوست خود آگه از آن است  چرا می نالم

شاعر: سیدحسین میری

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××

هی فکر می کنم که چگونه؟ چرا؟ چطور؟

هی فکر می کنم که چگونه؟ چرا؟ چطور؟
 من سال هاست گریه نکردم، شما چطور؟

من سال هاست عاشق چشمی نبوده ام
 حالا نگاه کن منِ پر ادّعا چطور...

بگذشتم از غرورم و با چشم های خیس
ساکت نشسته ام که بفهمم تو را چطور...

وصفت کنم الهه ی پنهان میان شعر
شیطان بخوانمت؟ نه... فرشته؟ خدا چطور؟

این کوچه ها به غربتم اقرار می کنند
اینها که دیده اند به دیوارها چطور....

هی فکر می کنم که چه شد عاشقت شدم؟
هی فکر می کنم که چرا؟ کِی؟ کجا؟ چطور؟

شاعر: مجید ترکابادی

*****

با تشکر از دوست عزیز:

мдjiD ××آریایــــــــیها××