گر مرا ترک کنی، من ز غمت می سوزم
آسمان را به زمین، جان خودت، می دوزم
گرمرا ترک کنی، ترک نفس خواهم کرد
بی وجود تو بدان خانه قفس خواهم کرد
بی تو یک لحظه رمق در دل و در جانم نیست
بیقرارم نکنی، طاقت هجرانم نیست
بی تو با قافله غصه و غمها چه کنم؟
تار و پودم تو بگو با دل تنها چه کنم؟
شده ام مرثیه خوان دل سود ازده ام
از بد حادثه دلبسته و شیدا شده ام
این دل پر ز ترک اینهمه غم لایق نیست
دلِ چون سنگ تو را جز دل من عاشق نیست..
شاعر: شهریار
****
با تشکر از دوست عزیز:
گره کور که مى دانى چیست؟؟
مقصد دور که مى دانى چیست؟
صاحب رحمت و سخا و کرَم
حال ناجور که مى دانى چیست؟…
---
همگان فکر اشهدم کردند
همه دکتران ردم کردند
تا که دیدند حال و روزم را
همه تجویزِ مشهدم کردند
---
بى خبر آمدم نگاهم کن
درد و رنجم، تو رو به راهم کن
من زمین خورده ام، به جان خودت
دست من گیر و عبد شاهم کن
---
گوش من را پر از صدا کردى
مادرم گفت چه دعا کردى؟؟
تا به خود آمدم فقط دیدم
حاجتم را شما روا کردى
---
دوست دارم همین هوایت را
مى شناسم صداى پایت را
باورم نیست باز مى بیند
چشم من گنبد طلایت را
---
اى بلندِ طلایىِ والا
گنبدت آفتاب کشور ما
سیدى، یا بن فاطمه، الغوث
دست من را بگیر اى آقا
---
من زبانم به لغو چرخیده
بینى ام بو زیاد بوییده
بو فقط عطر پنجره فولاد
نام تو آبروم بخشیده
---
رفت از عمر من بهاران ها
خسته ام کرد طول دوران ها
سایه ات مستدام باد آقا
در دلم تازه اى چو باران ها
---
روزى ام گشته حج قوم فقیر
صوت نقاره خانه، صوت بشیر
تو که خواندى مرا بیا مولا
جان زهرا بیا و دست بگیر
---
من، شما و خدا و بارانش
این تو و آیه هاى قرآنش
من غلامِ قمر، غلامعباس
این تو و این قسم به دستانش
---
آخر کار اگر نظر کردى
خستگى از تنم به در کردى
لطف تو باشد اى امام رئوف
گر ز خاک درت گذر کردى
---
ور نکردى نظر به عبد خراب
این نگاه شماست کار صواب
بیرق از خانه ات برون نرود
خواهشا روى از غلام متاب
شاعر:
_بیرق
****
با تشکر از دوست عزیز:
ببین چگونه مرا از خودم جدا کردند
غریبه ها که مرا با تو آشنا کردند
غریبه های عزیزی که از نهایت ذوق
مرا به مستی چشم تو مبتلا کردند
مرا به کوه نفس گیر عشق تو بردند
و از بلندترین قله اش رها کردند
هنوز چشم من از خواب صبح سنگین بود
که از میان سیاهی مرا صدا کردند
به چشم من گل روی تو را نشان دادند
و در دلم هوس چیدنش بپا کردند
.
خلاصه، کاش به فردا نمی کشید آن شب
شبی که چشم مرا عاشق شما کردند
شاعر:
بهروز یاسمی
****
با تشکر از دوست عزیز:
افتاده نگاهم به نگاهی که نباید..
روزی که نشستم سر راهی که نباید..
عشق تو درون دل من قصه ی این است:
در باغچه روییده گیاهی که نباید...
شاعر :
مهدی استخر
****
با تشکر از دوست عزیز:
کمی دوام بیاور، منی که در سفرم
بدون عشق تو اینجا ،همیشه در خطرم
نمی توانم از اینجا تو را صدا بزنم
بیا به داد دلم رس، که بی تو محتضرم
تویی که از غم و دردم هنوز بی خبری
منی که از دل تنگت هنوز بی خبرم
به نام عشق دلم را به آسمان نبری
چگونه بی تو بمانم ؟ شکسته بال و پرم
منی که عادت دستم فقط نوازش بود
بدون لمس تو حتی از عشق بر حذرم
به پای عشق تو هستم اگر تو جا نزنی
گمان نکن که نباشی من از تو می گذرم
فقط بگو که تو هم مثل من نمی شکنی
دلی که مملو از امید بر تو می سپرم
همیشه عاشقت هستم اگرچه تا دم مرگ
برای دیدن چشمت اسیر و در به درم
شاعر: مرضیه خدیر
****
با تشکر از دوست عزیز:
هیچ کس کاش نباشد
نگهش بر راهی
چشم بر در بُوَد
و
دلبر او دیر کند ...
👤 شاعر:
صائب تبریزی
****
با تشکر از دوست عزیز:
از من مپرس صبر نمایان من کجاست
خود دیده‌ای که چاک گریبان من کجاست
با این دهان خون شده حال جواب نیست
از مشت او بپرس که دندان من کجاست
ای دست بی‌نمک ! که وبالی به گردنم
از او سراغ کن که نمکدان من کجاست
ای چشم تر ! به نامه‌ی اشک روان بپرس
از روی من، که پس لب خندان من کجاست
زین رهزنان گردنه فرسا دلم گرفت
یا رب خروش قافله‌گردان من کجاست
انگشترم، ولی به کف دیو رفته‌ام
یاران ! نشان دهید سلیمان من کجاست
بیمار شد دلم ز غم بیشمار دهر
ساقی کجاست ؟ شیشه‌ی درمان من کجاست ؟
بهتر که سر به گوشه‌ی مستی فرو برم
آن آستین گریه‌ی پنهان من کجاست ؟
شاعر:
حسین جنتی
****
با تشکر از دوست عزیز:
دوستت می دارم و بیهوده پنهان می کنم
خلق می دانند و من انکار ایشان می کنم
عشق بی هنگام من تا از گریبان سر کشید،
از غم رسوا شدن، سر در گریبان می کنم
دیده بر هم می نهم تا بسته ماند سر عشق
این حباب ساده را سر پوش توفان می کنم
دست و پا گم کرده و آشفته می مانم به جای
نعمت وصل تو را، اینگونه کفران می کنم
تا چراغانی کنم راه تو را، هر شامگاه
اشک شوقی، نو به نو، آویز مژگان می کنم
زان نگاه کهربائی، چاره فرمان بردن است
هر چه می خواهی بگو! آن می کنم، آن می کنم
شاعر :
سیمین بهبهانی
****
سال نو مبارک!
آرامش یک رویا!AR
گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
گاهی تمام حادثه از دست می رود
گاهی همان کسی که دم از عقل می زند
در راه هوشیاری خود مست می رود
گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
وقتی که قلب خون شد و بشکست میرود
اول اگر چه با سخن از عشق آمده
آخر خلاف آنچه که گفته است می رود
وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
وقتی میان طایفه ای پست می رود
هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ
بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود
گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
وقتی غبار معرکه بنشست می رود
اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
آن دیگری همیشه به پیوست می رود
این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست
تیریست بی نشانه که از شصت می رود
بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند
اما مسیر جاده به بن بست می رود
شاعر:
👤 افشین یداللهی
****
روحشون شاد!
ذهن را خالی بکن از فکرهای لعنتی
خسته ام از ازدحام پشت پای لعنتی
من بد آوردم که در شعرم کسی جامانده است
کاش میماندم درون انزوای لعنتی
خط مغز و قلب من ای کاش سینوسی نبود
حسرتم خطی شده چون استوای لعنتی
نذر کردم تا بمیرم ، مرگ حق است ای عزیز
خب نشد! لعنت به این "مشکل گشای" لعنتی
در پریشانی شدم الگوی موهایت گلم
حسرت پیشانی ام شد شانه های لعنتی
از کنارم رد شدی اما مرا نشناختی
رد شدی با او امان از این نمای لعنتی
زیر باران راه میرفتم ولی دستی نبود
دست من! با من بمان در این هوای لعنتی
شاعر:
میلاد میرزایی
****
یک رویا!
(نفس های اخر سال!)
