شرح دردیست که یک مرد دچارش باشد..

 

شرحِ دردیست که یک مرد دچارش باشد
صد گره ؛ کور تر از کور به کارش باشد

 

زخمی ام مثل شبانی که از اقبال کجش
پسر حاکم شهر عاشق یارش باشد

 

حال آن مجرم محکوم به اعدامی که
مادرش گریه کنان شاهد دارش باشد

 

یا شبیه پدری پیر که بیمار شده ست
انتظار پسری تا که کنارش باشد

 

حس تلخیست دلت برف بخواهد اما
روزگاران وسط فصل بهارش باشد

 

کهنه بغضیست که در سینه نهفته ست ولی
مرد آنست که آرام و قرارش باشد
 

شاعر: علی باقری

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

 

باز پاییز برای تو نبارم سخت است..

 

باز پاییز برای تو نبارم سخت است
پای هر خاطره‌ات بغض نکارم سخت است
.
ای‌که نفس‌گیرترین حادثه‌ی فصل خزان
من به اسم‌ت برسم، سخت نبارم سخت است
.
هر نفس درد بیاید برود، حرفی نیست
قاب عکس‌ت بشود دار و ندارم سخت است
.
بی‌تو با تلخ‌ترین ثانیه‌ها رقصیدم
اینکه باور نکنی بی‌کس و کارم سخت است
.
مثل فرهاد شدن، عاقبت مجنون‌هاست
این حقیقت که نباشی تو کنارم سخت است
.
ای که چشمان تو آرامش بیگانه شدند
دل بریدن بشود قول و قرارم سخت است
.
من که یک عمر نگاهم به قدم‌های تو بود
بعد ِ مرگم نزنی سر به مزارم سخت است

 

شاعر: پویا جمشیدی

 

****

 

( گاه پاییز فقط بهانه میشود.. 

همراه دل من سرگیجه میشود.. 

آرامش یک رویا 🌹)

تنهائی ام پُر می کند تنهائی من را..

 

 

تنهائی‌ام پُر می‌کند تنهائی‌ی من را
با غصه‌هایم می‌کشم سیگارِ بهمن را

تلخ است باور کن ز هضمش برنمی‌آیی
وقتی ببینی در لباسِ دوست؛ دشمن را

« سهراب » را کُشتم ولی باور نمی‌کردم
این زخمِ کاری می‌کشد روزی « تهمتن » را

وقتی که هم‌‌میهن زبانت را نمی‌فهمد
تغییر می‌باید دهی معنای میهن را

از مرگ در این زندگی ترسی ندارم چون
در زندگی فهمیده‌ام معنای مردن را

مَرد از نگاهِ گرمِ زن آرام می‌گیرد
داری تو معنا می کنی مفهوم یک زن را

این روزها فردی سراغم را نمی‌گیرد
تنهائی‌ام پر می‌کند تنهائی‌ی من را

 

شاعر: امیرحسین خوش حال

 

****

 

《پاییز را دیدی؟

آنان که رنگ عوض کردند، افتادند..》