هجرانی ..

 

سینِ هفتم
             سیبِ سُرخی‌ست،
حسرتا

        که مرا
               نصیب
                     ازاین سُفره‌ی سُنّت
                                            سروری نیست.

 

شرابی مردافکن در جامِ هواست،
شگفتا
       که مرا
              بدین مستی
                            شوری نیست.

 

سبوی سبزه‌پوش
                    در قابِ پنجره ــ
آه
 چنان دورم
             که گویی جز نقشِ بی‌جانی نیست.
و کلامی مهربان
                   در نخستین دیدارِ بامدادی ــ
فغان
    که در پسِ پاسخ و لبخند
                                 دلِ خندانی نیست.

 

بهاری دیگر آمده است
                           آری
اما برای آن زمستان‌ها که گذشت
نامی نیست
نامی نیست.

             شاعر: احمد شاملو 

      از: کتاب ترانه های کوچک غربت - اسفند 1357 لندن

****

 

پیش من کام رقیب از لعل خندان می دهد..

 

پیش من کام رقیب از لعل خندان می دهد

از یکی جان می ستاند بر یکی جان می دهد

 

می گشاید تا ز هم چشمان خواب آلوده را

هر طرف بر قتل من از غمزه فرمان می دهد

 

می کشد عشقم به میدانی که جان خسته را

زخم مرهم می گذارد، درد درمان می دهد

 

خوابم از غیرت نمی آید مگر امشب کسی

دل به دلبر می سپارد جان به جانان می دهد

 

گر چنین چشم ترم خون آب دل خواهد فشاند

خانهٔ همسایه را یک سر به توفان می دهد

 

من که دست چرخ را می پیچم از نیروی عشق

هر دمم صد پیچ و تاب آن زلف پیچان می دهد

 

یارب آن موی مسلسل را پریشانی مباد

زان که گاهی کام دلهای پریشان می دهد

 

وای بر حال گرفتاری که دست روزگار

دست او می گیرد و بر دست هجران می دهد

 

هر که می بوسد لب ساقی به حکم می فروش

نسبت می را کجا با آب حیوان می دهد

 

یک جهان جان در بهای بوسه می خواهد لبش

گوهر ارزنده اش را سخت ارزان می دهد

 

تا فروغی گفتگو زان شکرین لب می کند

گفتهٔ خود را به سلطان سخن دان می دهد

شاعر: فروغی بسطامی

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن..

 

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

 

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن

 

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن

 

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

 

به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن

 

به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه
کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن

 

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس
که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن

 

ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب
که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن

 

مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ
که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن

شاعر: حافظ

 

****

 

نیمه شب بود و غمی تازه نفس..

 

نیمه شب بود و غمی تازه نفس

ره خوابم زد و ماندم بیدار .

ریخت از پرتو لرزنده ی شمع

سایه ی دسته گلی بر دیوار .

 

همه گل بود ولی روح نداشت

سایه ای مضطرب و لرزان بود 

چهره ای سرد و غم انگیز و سیاه

گوئیا مرده ی سرگردان بود !

 

شمع ، خاموش شد از تندی باد

اثر از سایه به دیوار نماند !

کس نپرسید کجا رفت ، که بود

که دمی چند در اینجا گذراند !

 

این منم خسته درین کلبه تنگ

جسم درمانده ام از روح جداست

من اگر سایه ی خویشم ، یا رب

روح آواره ی من کیست ، کجاست ؟

شاعر: فریدون مشیری

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست..

 

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

 

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

 

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

 

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

 

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

 

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

 

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست

 

سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

شاعر: هوشنگ ابتهاج

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

نوروز بمانید که ایام شمایید..

غزل:(ایّام شمایید)

 

نوروز بمانید که ایّام شمایید 
آغاز شمایید و سرانجام شمایید

 

آن صبح نخستین بهاری که به شادی، 
می آورد از چلچله پیغام، شمایید

 

آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار 
آن گنبد گردننده ی آرام شمایید

 

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند،
خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید

 

نوروز کهنسال کجا غیر شما بود ؟
اسطوره ی جمشید و جم و جام شمایید

 

عشق از نفس گرم شما تازه کند جان 
افسانه ی بهرام و گل اندام شمایید

 

هم آینه ی مهر و هم آتشکده ی عشق،
هم صاعقه ی خشم ِ بهنگام شمایید

 

امروز اگر می چمد ابلیس، غمی نیست 
در فنّ کمین حوصله ی دام شمایید

 

گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است ،
در کوچه ی خاموش زمان، گام شمایید

 

ایّام به دیدار شمایند مبارک 
نوروز بمانید که ایّام شمایید

 

شاعر: پیرایه یغمایی

 

****

 

ادمیننوشت:

" عید نوروز مبارک

سالی سرشار از سلامتی، شادی و برکت

برای همه آرزومندم🌹"