نیمه شب بود و غمی تازه نفس
ره خوابم زد و ماندم بیدار .
ریخت از پرتو لرزنده ی شمع
سایه ی دسته گلی بر دیوار .
همه گل بود ولی روح نداشت
سایه ای مضطرب و لرزان بود
چهره ای سرد و غم انگیز و سیاه
گوئیا مرده ی سرگردان بود !
شمع ، خاموش شد از تندی باد
اثر از سایه به دیوار نماند !
کس نپرسید کجا رفت ، که بود
که دمی چند در اینجا گذراند !
این منم خسته درین کلبه تنگ
جسم درمانده ام از روح جداست
من اگر سایه ی خویشم ، یا رب
روح آواره ی من کیست ، کجاست ؟
شاعر: فریدون مشیری
****
با تشکر از دوست عزیز:
(شام مهتاب)
دلم غمگین تر از هر شب، دو چشمم باز بی خواب است
ببار ای آسمان امشب، که قلبم باز بی تاب است
نه روز آرامشی در دل، نه شب در چشم من خواب است
برایت شعر می گویم، که امشب شام مهتاب است
من امشب با تو می گویم، همه ناگفته هایم را
دمی با تو به سر بردن، خودش آرامشی ناب است
بخوان از چشم من امشب، چه حسی با تو من دارم
بزن باران و خیسم کن، نه... انگار آسمان خواب است
مرا دریاب و باور کن، تو در این لحظه ی زیبا
بمان امشب کنار من، که امشب شام مهتاب است
(ب.ا.ک)
شاعر: بهاره اسدی کوکبی
****
پاییزتون زیبا..
با تشکر از دوست عزیز:
کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای، دورِ اجاقی ساده بود
شب که می شد نقش ها جان می گرفت
روی سقف ما که طاقی ساده بود
می شدم پروانه، خوابم می پرید
خواب هایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوچی نبود
بازی ما جفت و طاقی ساده بود
قهر می کردم به شوق آشتی
عشق هایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود
شاعر: قیصر امین پور
****
با تشکر از دوست عزیز:
به آسمان زدم و آفتاب آوردم
برای هر دوی مان التهاب آوردم
هزار تیزیِ یخ بر تنم کشید اسفند
ولی به شوق بهار تو تاب آوردم
برای کوزه گی ات چشمه چشمه آب زلال
برای خمره گی ات هم شراب آوردم
منی که بوسه به بوسه حساب دستم بود
یک امشب از لب خود بی حساب آوردم
ببین چگونه برایت از آتش بغلم
به عاشقانه ترین شکل عذاب آوردم
فدای خستگی ات چشم روی هم بگذار
به قدِّ صد شب رنجور خواب آوردم
شاعر: حمزه کریم تباح‌فر
****
با تشکر از دوست عزیز:
