به یک پلک تو می بخشم تمام روز و شب ها را ..

به یک پلک تـــو مـی‌بخشم تمـــام روز و شب‌ها را
که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را

 

بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک‌ نفس پُر کن بـــه هــــم نگذار لب‌ها را

 

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را

 

دلیلِ دل‌خوشـــی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟... نمی‌فهمم سبب‌ها را

 

بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم
که دارم یاد مــی‌گیرم زبان با ادب‌ها را

 

غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هــر قدم یک دم نگاهــی کن عقب‌ها را 

 

 شاعر: نجمه زارع

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

مستم کن ..

چون قناری در قفس پرواز ، مستم می کند
با نوای چلچله ،  آواز ، مستم می کند

 

مطلع چشمان تو راز نهان عاشقی ست
رونمایی از لبت با ساز ، مستم می کند

 

گرچه از عشق تو بیتابم ولی این را بدان 
اشتیاق دیدن و آغاز ، مستم می کند

 

شام یلدای دلم ، خون میشود همچون انار 
فال حافظ میزنم ، شیراز ، مستم می کند

 

دوست دارم تا سحر باشم کنارت خوب من
تا تو باشی در برم ، همراز ، مستم می کند

 

مینوازم ساز و مینوشم من از جام لبت 
بوسه ای در  گوشه ی شهناز مستم می کند 

 

دشمن لبهای صیاد تو این آهوی توست 
گر تو  خشمی میکنی ابراز ، مستم می کند

 

ای که (در) شعرم شدی اعجاز پس بامن بمان
تا نفس دارم همین اعجاز ، مستم می کند

 

ساز ناکوک دلم را کوک کن با غمزه ای
نغمه ای آغاز کن ، آواز ، مستم می کند

 

از تو میخواهم بمانی در کنارم نازنین 
با تو هر شب ، شرجی اهواز ، مستم می کند

 

 شاعر: فریبا دادگر

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××