بی تو از چهره‌ی پاییز، غم‌انگیزترم
چه بلاها که نیاورده جدایی به سرم
مثل تنهایی یک کوچه در این شهر شلوغ
دلخوشِ آمدن و رفتن یک رهگذرم
بس که در حسرت پروازم و پرپر زده‌ام
کورکورانه قفس ساختم از بال و پرم
بی تو از مردم این شهر بدم می‌آید
جز خیال تو نمانده‌ست کسی دور و برم
بی تو آنقدر که در خاطره‌ها گم شده‌ام
چند وقتی‌ست که از حال خودم بی‌خبرم
نیستی تا که تماشا کنی اندوهِ مرا
بی تو از چهره‌ی پاییز غم‌انگیزترم...
شاعر: محمدرضا یار
****
پاییزتون زیبا..
با تشکر از دوست عزیز:
تنهائی‌ام پُر می‌کند تنهائی‌ی من را
با غصه‌هایم می‌کشم سیگارِ بهمن را
تلخ است باور کن ز هضمش برنمی‌آیی
وقتی ببینی در لباسِ دوست؛ دشمن را
« سهراب » را کُشتم ولی باور نمی‌کردم
این زخمِ کاری می‌کشد روزی « تهمتن » را
وقتی که هم‌‌میهن زبانت را نمی‌فهمد
تغییر می‌باید دهی معنای میهن را
از مرگ در این زندگی ترسی ندارم چون
در زندگی فهمیده‌ام معنای مردن را
مَرد از نگاهِ گرمِ زن آرام می‌گیرد
داری تو معنا می کنی مفهوم یک زن را
این روزها فردی سراغم را نمی‌گیرد
تنهائی‌ام پر می‌کند تنهائی‌ی من را
شاعر: امیرحسین خوش حال
****
《پاییز را دیدی؟
آنان که رنگ عوض کردند، افتادند..》
گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست
دل بکن! آینه این قدر تماشایی نیست
حاصل خیره در آینه شدن‌ها آیا
دو برابر شدن غصه تنهایی نیست؟!
بی‌سبب تا لب دریا مکشان قایق را
قایقت را بشکن ! روح تو دریایی نیست
آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد
آه ! دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست
آنکه یک‌عمر به شوق تو در این کوچه نشست
حال وقتی به لب پنجره می‌آیی نیست
خواستم با غم عشقش بنویسم شعری
گفت : هر خواستنی عین توانایی نیست ..
شاعر: #فاضل_نظری
****
