به یک پلک تو می بخشم تمام روز و شب ها را ..

به یک پلک تـــو مـی‌بخشم تمـــام روز و شب‌ها را
که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را

 

بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک‌ نفس پُر کن بـــه هــــم نگذار لب‌ها را

 

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را

 

دلیلِ دل‌خوشـــی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟... نمی‌فهمم سبب‌ها را

 

بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم
که دارم یاد مــی‌گیرم زبان با ادب‌ها را

 

غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هــر قدم یک دم نگاهــی کن عقب‌ها را 

 

 شاعر: نجمه زارع

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

مستم کن ..

چون قناری در قفس پرواز ، مستم می کند
با نوای چلچله ،  آواز ، مستم می کند

 

مطلع چشمان تو راز نهان عاشقی ست
رونمایی از لبت با ساز ، مستم می کند

 

گرچه از عشق تو بیتابم ولی این را بدان 
اشتیاق دیدن و آغاز ، مستم می کند

 

شام یلدای دلم ، خون میشود همچون انار 
فال حافظ میزنم ، شیراز ، مستم می کند

 

دوست دارم تا سحر باشم کنارت خوب من
تا تو باشی در برم ، همراز ، مستم می کند

 

مینوازم ساز و مینوشم من از جام لبت 
بوسه ای در  گوشه ی شهناز مستم می کند 

 

دشمن لبهای صیاد تو این آهوی توست 
گر تو  خشمی میکنی ابراز ، مستم می کند

 

ای که (در) شعرم شدی اعجاز پس بامن بمان
تا نفس دارم همین اعجاز ، مستم می کند

 

ساز ناکوک دلم را کوک کن با غمزه ای
نغمه ای آغاز کن ، آواز ، مستم می کند

 

از تو میخواهم بمانی در کنارم نازنین 
با تو هر شب ، شرجی اهواز ، مستم می کند

 

 شاعر: فریبا دادگر

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

تازیانه ..

دست مزن! چشم , ببستم دو دست

راه مرو! چشم , دو پایم شکست

 

حرف مزن! قطع نمودم سخن

نطق مکن! چشم ببستم دهن

 

هیچ نفهم! این سخن عنوان مکن

خواهش نافهمی انسان مکن

 

لال شوم کور شوم کر شوم

لیک محال است که من خر شوم

 

چند روی همچو خران زیر بار؟

سر زفضای بشریت برآر

 

 شاعر: اشرف الدین گیلانی

(سید اشرف الدین حسینی گیلانی)

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

روستا جای قشنگی نیست آری کدخدا ..

روستا جای قشنگی نیست آری کدخدا
کم شده آمارمان در سرشماری کدخدا

 

برکه ی اجدادی ام آبشخور کفتارهاست 
چشمه مسموم است با ویروس هاری کدخدا

 

بوی و خوی گرگهای ماده را دزدیده اند
پوزِ سگهای نر از بی بند وباری کدخدا

 

داغ چوبت را نخوردند این پدر مکارها
بیشتر از پیشتر بی اقتداری کدخدا

 

هر شغالی با دهان شیر میگیرد شکار
کی به پایان میرسد دوران خواری کدخدا

 

یا خبر از جور داری یا کماکان غافلی
در دو حالت فاسقی تبعیض کاری کدخدا

 

آه دامن گیر دارد یاد کن تاریخ را 
هر گلویی را که نا حق میفشاری کدخدا

 

گاه جان میبخشی آسان گاه میگیری به زور
 اینچنین پرورده ی پروردگاری کدخدا؟؟

 

 

 شاعر: مجتبی سپید

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

همچو طاعونی که در دلها سرایت می کنی ..

 

همچو طاعونی که در دلها سرایت می کنی
با سلاح سرد چشمانت جنایت می کنی
‌
هر کجا پا می گذاری فتنه بر پا می شود
عالمی را با نگاهی مبتلایت می کنی

 

عطر گیسویت نماز شیخ شهرم  را شکست
قبله را هم‌ ، هم مسیر چشم هایت می کنی

 

شکر یک میخانه در عنّاب لبهای تو است
عقل سرکش را تباه از بوسه هایت می کنی

 

همچو نیلوفر به جان عاشقم پیچیده ای
کوچه را مست از شراب رد پایت می کنی

 

آن نگاه شرّه ات آفت به دینم می زند
بس شرارت با نگاه ناقلایت می کنی

 

خنده هایت تیر شیطان است و قلب تشنه را
تا سخن گویی گرفتار صدایت می کنی

 

ای که هم صیدی و هم صیّاد قاهر گشته ای
مبتلایت را حریص بی نهایت می کنی

 

 شاعر: مرتضی شاکری

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

کوه دلتنگی

 

خواستم بغض کنم دل نگرانم باشد
دست ِ افتاده به دور چمدانم باشد

 

به تماشای وی از دور قناعت کردم
دیدن هر قدمش یک ضربانم باشد

 

تا ته جاده پائیز دویدم سمتش
که در این سردی بهمن نگرانم باشد

 

قسمت این بود که دلتنگی من کوه شود
شاهد کاستی و ضعف ِ زبانم باشد

 

یار من کوه غرور است ولیکن اما
پاک و بی حقه ترین خلق جهانم باشد

 

حسرت دیدن رویش غم هر روزه ی من
غافلم!یک نگهش قاتل جانم باشد

 

لب لعلش به لبم گر برساند روزی
مایه ی شور و شعف یا هیجانم باشد

 

غزلم پر شده از خواهش دیدار رخش
قسمت این بود که در حد توانم باشد 

 

چند کبریت ته قوطی عمرم مانده
کاش تا دست به بعدی برسانم...باشد...

 

 شاعر: حسین قربانی

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

می چرخم از دلتنگی ات، دور اُتاقم را

می چرخم از دلتنگی ات، دور اُتاقم را

آیا شود، فالی زنی ،گیری سُراغم را

 

من مانده ام با یک بغل احساس شیدایی

عاشق شدم ، ثابت کنم ، این عشق داغم را

 

یوسف شدی ، درخلوتِ دیدار تو باید

پاره کنم ، پیـــــــراهنِ برگِ طلاقم را

 

میخندم و گاهی سه تاری می زنم ،تنها

وقتی که یادی می کنم شب بوی باغم را

 

در گیر و دار چشم لیلایت دلم فهمید!

گرما دهی احساس مجنون رواقم را

 

هم میزنم آن قهوه ی تحویل سالی را

شاید به" نوروزی "، ببینی اشتیاقم را

 

 

 شاعر: علی اکبر سلطانی 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××

تولدی دیگر ..

 

همهٔ هستی من آیهٔ تاریکیست

که ترا در خود تکرارکنان

به سحرگاه شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی خواهد برد

من در این آیه ترا آه کشیدم، آه

من در این آیه ترا

به درخت و آب و آتش پیوند زدم

زندگی شاید

یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن میگذرد

زندگی شاید

ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه میآویزد

زندگی شاید طفلیست که از مدرسه بر میگردد

زندگی شاید افروختن سیگاری باشد، در فاصلهٔ رخوتناک دو همآغوشی

یا نگاه گیج رهگذری باشد

که کلاه از سر بر میدارد

و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی‌معنی میگوید «صبح بخیر»

زندگی شاید آن لحظۀ مسدودیست

که نگاه من، در نی‌نی چشمان تو خود را ویران میسازد

و در این حسی است

که من آنرا با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت

در اتاقی که به اندازهٔ یک تنهائیست

دل من

که به اندازهٔ یک عشقست

به بهانه‌های سادهٔ خوشبختی خود مینگرد

به زوال زیبای گل‌ها در گلدان

به نهالی که تو در باغچهٔ خانه‌مان کاشته‌ای

و به آواز قناری‌ها

که به اندازهٔ یک پنجره میخوانند

آه...

سهم من اینست

سهم من اینست

سهم من،

آسمانیست که آویختن پرده‌ای آنرا از من میگیرد

سهم من پائین رفتن از یک پلهٔ متروکست

و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن

سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره‌هاست

و در اندوه صدائی جان دادن که به من میگوید:

«دستهایت را

«دوست میدارم»

دستهایم را در باغچه میکارم

سبز خواهم شد، میدانم، میدانم، میدانم

و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم

تخم خواهند گذاشت

گوشواری به دو گوشم میآویزم

از دو گیلاس سرخ همزاد

و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب میچسبانم

کوچه‌ای هست که در آنجا

پسرانی که به من عاشق بودند، هنوز

با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر

به تبسم‌های معصوم دخترکی میاندیشند که یکشب او را

باد با خود برد

کوچه‌ای هست که قلب من آنرا

از محل کودکیم دزدیده ست

سفر حجمی در خط زمان

و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن

حجمی از تصویری آگاه

که ز مهمانی یک آینه بر میگردد

و بدینسانست

که کسی میمیرد

و کسی میماند

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد.

من

پری کوچک غمگینی را

میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد

و دلش را در یک نی‌لبک چوبین

مینوازد آرام، آرام

پری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه میمیرد

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

 

 شاعر: فروغ فرخزاد

****

تولدی دیگر.. به وقت 2مهر..

نه! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی ..

 

 نه! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی
خالق هر لحظه از این عشق پنهانم تویی
.
با نگاهت داغ یک رویای شیرین بر دلم-
می‌نشانی تا بفهمم حکم ویرانم تویی
.
بی‌قراری می‌کند در شعر هم رویای تو
باعث بی‌تابی چشمان گریانم تویی
.
آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم
«ربّنا و آتنا»ی بین دستانم تویی
.
عشق ِ دورم از کجای قلعه ام وارد شدی؟
که ندیدی در حریمم، ماه و سلطانم تویی
.
درد یعنی حرفی از نام تو در این شعر نیست
من غلط کردم نگفتم! دین و ایمانم تویی
.
نه زلیخا هم نمی‌فهمد همین حال مرا
تا جهنم می‌روم حالا که شیطانم تویی
.
در غزل‌هایم شکستم، ذره ذره... راضی‌ام
منزوی باشم، نباشم،حرف پایانم تویی
.
تا قیامت در میان سینه حبست می‌کنم
تا قیامت حسرت چشمان حیرانم تویی

 

 

 شاعر: پویا جمشیدی

 

****

منزوی باشم، نباشم،حرف پایانم تویی

بوسه طلب ..

آمد ز درم،خنده به لب،بوسه طلب،مست

در دامن پندار من می زده بنشست

 

لبهاش شراب سخن عشق فرو ریخت

بر اشک نیازم ره دیوانه گری بست

 

آن ترک ستم کیش که ترک دل ما گفت

باز آمد و هر عهد که بستم همه بشکست

 

گفتم که دگر در سر من شور غمت نیست

در چشم من آویخت نگاهش که ببین هست

 

گفتم به خدا سینه ام از عشق تو خالی است

وآن رشته پیوند من و زلف تو بگسست

 

خندید و از آن چشمه خورشید شرر ریخت

دل ذره صفت باز به آن سلسله پیوست

 

او کودک خودخواه زمانست و عجب نیست

گر "لعبتم" و در کف او می روم از دست

 

 شاعر: لعبت والا

 

****

 

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××