شب که می رسد از کناره ها
گریه می کنم با ستاره ها
وای اگر شبی ز آستین جان
بر نیاورم دست چاره ها
هم چو خامُشان ، بسته ام زبان
حرف من بخوان ، از اشاره ها
قصه ی مرا ، بشنوی تو هم
بشنوند اگر ، سنگ خاره ها
ما ز اصل و اسب ، اوفتاده ایم
ما پیاده ایم ، ای سواره ها !
ای لهیب غم ! آتشم مزن
خرمنم مسوز ، از شراره ها
دور بسته را ، فصل خسته را
دوره می کنم ، با دوباره ها
شاعر: حسین منزوی
*****
شعر خوبی بود واقعا
با تشکر از دوست عزیز:
❣
*****
با تشکر از دوست عزیز:
نازنیم بودی و نازت مرا دلگیر کرد
کاش میشد درد دلهای مرا تصویر کرد
هرچه کردم تا بدانی دوستت دارم نشد
تلخی ناباوری هایت دلم را پیر کرد
گرچه مال من نباشی تا ابد میخواهمت
بی تو گفتم مرگ اما مرگ هم تٱخیر کرد
_______________________________
شاعر:؟؟؟
*****
با تشکر از دوست عزیز:
کاش میشد
به میهمانی یاس سفید دعوت شد
وحریری یاسی تن کرد..
چشم را باید بست
و همه ی دیروز را دست جویبار سپرد
که بریزد دریا
سبدی یاس خرید
روی سنگها نشست
من و دریا...یاس را ,شعر کنیم
شاعر: ش_دوست_قرین
*****
با تشکر از دوست عزیز:
*****
با تشکر از دوست عزیز:
هی فکر می کنم که چگونه؟ چرا؟ چطور؟
من سال هاست گریه نکردم، شما چطور؟
من سال هاست عاشق چشمی نبوده ام
حالا نگاه کن منِ پر ادّعا چطور...
بگذشتم از غرورم و با چشم های خیس
ساکت نشسته ام که بفهمم تو را چطور...
وصفت کنم الهه ی پنهان میان شعر
شیطان بخوانمت؟ نه... فرشته؟ خدا چطور؟
این کوچه ها به غربتم اقرار می کنند
اینها که دیده اند به دیوارها چطور....
هی فکر می کنم که چه شد عاشقت شدم؟
هی فکر می کنم که چرا؟ کِی؟ کجا؟ چطور؟
شاعر: مجید ترکابادی
*****
با تشکر از دوست عزیز:
گر تو را
با ما تعلق نیست
ما را شوق هست
ور تو را
بی ما صبوری هست
ما را تاب نیست
گفتی اندر خواب بینی
بعد از این روی مرا
ماه من،
در چشم عاشق آب هست
و خواب نیست ...!
شاعر: رَهی معیری
*****
با تشکر از دوست عزیز:
دنیای مرا به سیب و گندم دادی
رویای مرا به حرف مردم دادی
رفتی پی تصویر خودت، من ماندم
یک وعده برای روز هشتم دادی ..
شاعر: میترا ملک محمودی
*****
با تشکر از دوست عزیز:
مشکل شرعی ندارد بوسه از لب های تو ...
میوه ی بیرون زده از باغ حق عابر است !!
شاعر: محمد شیخی
*****
با تشکر از دوست عزیز:
گاهی از در تو بیا، بنشین کنار ِ او که نیست
زُل در آیینه سلامی کن نثار ِ او که نیست
دربیاور از تن ات بارانی ِ خیسی که هست
چتر آویزان کن از ابر ِ بهار ِ او که نیست
حال و احوالی بپرس و از دل ِ تنگت بگو
بیقراری کن اگر شد بیقرار ِ او که نیست
از خودت حرفی بزن، چیزی بگو، شعری بخان
گریه کن با گریه ی ِ بی اختیار ِ او که نیست
او همان است آرزوی ِ سالهای ِ رفته ات
تو همانی عاشق ِ دیوانه وار ِ او که نیست
هیزم ِ نُت های ِ باران خورده و دود ِ اجاق
شعله های ِ آتش و سوز ِ سه تار ِ او که نیست
سایه بر دیوار ِ خانه غرق ِ نجوای ِ سکوت
تو سراپا گوشی و در گیر و دار ِ او که نیست
مهر و آبان رفت و آذر خسته از تقویم شد
خسته تر از ساعت ِ شماطه دار ِ او که نیست
می نشینی شانه بر موهای ِ یلدا میکشی
عاشقانه با سرانگشت ِ انار ِ او که نیست
یک دقیقه بیشتر می ایستد شب فالگوش
تا شکایت می کنی از روزگار ِ او که نیست
فرش ِ زیبای ِ هزار و یک شب ِ ایرانی است
هر رج ِ ابریشم از نقش و نگار ِ او که نیست
این غزل را ثبت کن در دفتر ِ تنهایی ات
گریه کن این بیت ها را یادگار ِ او که نیست
شاعر: شهراد میدری
